|||||| |
سلوك لقاء اللّه در اين سه آيه كريمه براى طالبان و سالكان مقام لقاى رب تعالى، چند مقدمه ذكر فرموده است: ... منابع مقاله: کتاب : عرفان اسلامى جلد ششم نوشته: حضرت آیت الله حسین انصاریان
كسى كه به سوى عالم لقا سلوك كرده و طالب زندگى جاويدان روحانى است، مىبايد با حالات و صفاتى كه مناسب و ملائم با زندگى آخرت باشد خود را متصف كند. و اين جهت در اين مرحله لازم و بايستنى است و سالك مىبايد به اختيار اين حالات و صفات را با مقدمات و برنامههايى كه ذكر شد در نفس خود تحصيل كند، تا پيش از رسيدن به عالم آخرت خارجى در امتداد همين زندگى ظاهرى، موت اختيارى از عالم ماده و توفيق وصول به عالم آخرت ماوراى ماده و بلكه شرف وصول به مقام بالاى لقاء اللّه را داشته باشد. [فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً] «1». پس كسى كه ديدار [پاداش و مقام قرب] پروردگارش را اميد دارد، پس بايد كارى شايسته انجام دهد و هيچ كس را در پرستش پروردگارش شريك نكند. [يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ] «2». اى انسان! يقيناً تو با كوشش و تلاشى سخت به سوى پروردگارت در حركتى، پس او را [در حالى كه مقام فرمانروايى مطلق و حكومت بر همه چيز ويژه اوست و هيچ حكومتى در برابرش وجود ندارد،] ديدار مىكنى. [وَ اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِينَ* الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ] «3». از صبر و نماز [براى حل مشكلات خود و پاك ماندن از آلودگىها و رسيدن به رحمت حق] كمك بخواهيد و بىترديد اين كار جز بر كسانى كه در برابر حق قلبى فروتن دارند دشوار و گران است.* [دارندگان قلب فروتن] كسانى هستند كه يقين دارند ديدار كننده [قيامت و پاداش] پروردگارشان مىباشد.
راههاى سلوك لقاء اللّه در اين سه آيه كريمه براى طالبان و سالكان مقام لقاى رب تعالى، چند مقدمه ذكر فرموده است: 1- عمل صالح: كه شامل تمام آداب و فرائض و سنن عقلى و شرعى مىشود. 2- اخلاص در عمل: و آن روح عمل است و ارزش هر عملى با بودن و داشتن روح آن عمل مىباشد و تحقق اين صفت در همين قسمت تحليه و صفات روحانى اجمالًا معلوم گرديد. و حقيقت اخلاص، خالص كردن عمل است از هر غرض و نظر و فكر و آلودگى به امرى غير از اطاعت امر پروردگار متعال و انجام وظيفه عبوديت و بندگى او و آلوده بودن نيت، خواه به غرضهاى دنيوى باشد، مانند خودنمايى و كسب اعتبار و عنوان و بدست آوردن فوائد مادى يا بر غرضهاى روحانى باشد مانند در نظر گرفتن بهشت و نعمتهاى بهشتى و آثار طبيعى عبادت از نورانيت و مكاشفه و غير آنها. و تا عبادت فقط براى خداى متعال و خالصاً لوجهه، صورت نگرفته است به حساب خود خداوند عزيز نمىشود آورد و در اين صورت انتظار توقع لقاى او را نمىتوان داشت. [أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ] «4». آگاه باشيد! كه دين خالص ويژه خداست. 3- مجاهده و كوشش كردن: اين كدح و مجاهده به هر صورت، اختيارى يا قهرى در مسير لقا بايستنى است و تا انسان زنجيرهاى تعلقات مادى را پاره نكرده و از محدوديتها و قيود جهان طبيعت آزاد نشود به سر منزل لقاى مقصود كه در ماوراى عالم دنيا است نخواهد رسيد، پس بدون مجاهده و تحمل زحمت و رنج كسى نتواند قدم فراتر نهد. 4- صبر: در اين مسير صبر و تحمل و بردبارى از اهم لوازم است و سالك در همه حال مىبايد صابر و حليم و متحمل باشد و در مقابل حوادث گوناگون و تحول حالات و اختلاف مردم و سخنان و نظرهاى متفاوت و ابتلائات زمان و رنگهاى متلوّن دوران، چون جبل راسخ، هيچگونه متأثر و متلون نبوده و تغيير شكل و رنگ و حال و عمل نداده و از سلوك مستقيم خود هرگز توقف و تسامح و غفلتى بخود راه ندهد. [إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ] «5». بىترديد كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت] استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل مىشوند [و مىگويند:] مترسيد و اندوهگين نباشيد و شما را به بهشتى كه وعده مىدادند، بشارت باد. آرى، صبر مانند وجود و هستى در ماهيات است و هر موضوع و مفهومى از ابتداى سلوك تا پايان آن، هنگامى نتيجهبخش و مفيد و مؤثر مىشود كه توأم با صبر باشد. در مقام تحقيق از مبدأ و معاد بايد صبر و حوصله به خرج داد. در مقام عبادات و انجام وظائف بايد متحمل و صابر گشت. در قسمت پرهيز از محرمات و ترك آنها بايد قدرت و صبر نشان داد. در منزل اجتناب و تطهير صفات ذميمه بايد استقامت و صبر داشت. در قسمت اتصاف به محامد صفات بايد با صبر و تأنى رفتار كرد و همچنين در جزئيات هر يك از مراحل و منازل، يا در كليات آنها كه كوچكترين بىصبرى و بىثباتى و عدم استقامت و تحمل، چه بسا مجاهدات فراوان و اعمال و عبادات و طاعات ممتد را، يك مرتبه از دست سالك مىگيرد. و به طور اجمال صبر براى تكميل موضوع است و هر موضوعى تا به حد تماميت و كمال نرسد، نتيجهبخش و مفيد نخواهد بود، اين است كه براى صبر و صابر آثار عجيبى ذكر شده است. اين آثار به تفصيل در قرآن و معارف و حالات صابران آمده كه با خواست حضرت حق در تشريح باب صبر در فصل نود و يكم «مصباح الشريعة» خواهد آمد. 5- صلاة: نماز مهمترين عبادت و جامعترين عملى است كه بين مخلوق و خالق انجام مىگيرد. در تركيب نماز همه رقم، از اظهارات عبوديت در پيشگاه پروردگار متعال آميخته شده است. در نماز بعد از تطهير بدن و توجه و تهيأ براى عرض بندگى، شروع مىشود به تكبير خداوند متعال و حمد و ستايش او و تجليل و توصيف او و توحيد او در عبادت و درخواست هدايت و توحيد ذات و صفات و تسبيح و خضوع و سجده كامل و تكرار اين مراتب. پس سالك اگر با شرايط و دقت توجه، اين عبادت را انجام بدهد، تمام مراحل سلوك را عملًا بجا آورده است. پس با اين مقدمات روشن مىشود كه سالك در اثر مجاهدات در طاعات و مراقبت در تهذيب نفس و توسل و استعانت و توجه، به هر اندازهاى كه از زندگى دنيوى مادى منقطع و علاقه و محبت او به دنيا كمتر باشد به همين ميزان به زندگى آخرت گرايش و محبت و علاقه پيدا كرده و قهراً حالات روحانى و صفات متناسب با زندگى معنوى نورانى در نفس او افزايش خواهد يافت. در اينجا سالك تا ممكن است مىتواند نهايت مجاهدت و كوشش خود را به عمل آورده و اطمينان پيدا كند كه در اين مرحله تزكيه موفق شده و نتيجه مطلوب كه طهارت و صفاى دل باشد بدست آورده است. و بايد توجه داشت كه طهارت نفس مقام بسيار ارزشمندى است و اگر سالك به اينجا مشرف گرديد، ابواب خير و رحمت و معرفت و نور براى او فتح شده و با عالم بالا ارتباط پيدا خواهد كرد.
پی نوشت ها:
______________________________ (1)- كهف (18): 110. (2)- انشقاق (84): 6. (3)- بقره (2): 45- 46. (4)- زمر (39): 3. (5)- فصلت (41): 30.
نظرات بینندگان این خبر فاقد نظر می باشد نظر شما
خروج طراحی وب سایت آریایک توسط aryanic highportal aryanic
|
|
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سایت الله است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است. ((طراحی قالب سایت : تیم طراحی سبلان نیوز )) |