به هنگام مشى و راه رفتن يا در طريق مسافرت زياد ياد خدا باش و زياد ياد خدا بودن عبارت از ...

منابع مقاله:

کتاب  : عرفان اسلامى جلد نهم

نوشته: حضرت استاد حسین انصاریان

فَانَّهُ قَدْ جاءَ فِى الْخَبَرِ: انَّ الْمَواضِعَ الَّتى يُذْكَرُ اللّهُ فيها وَعَلَيْها تَشْهَدُ بِذلِكَ عِنْدَاللّهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ الى‏ أنْ يُدْخِلَهُمُ اللّهُ الْجَنَّةَ

در حديث، حضرت صادق عليه السلام فرمودند:

به هنگام مشى و راه رفتن يا در طريق مسافرت زياد ياد خدا باش و زياد ياد خدا بودن عبارت از گفتن «سبحان اللّه» و «الحمداللّه» نيست، بلكه ذكر كثير عبارت از اين است كه در برخورد با هر چيزى مواظب باشى آن خير از تو فوت نشود و در برخورد به هر گناه و شرى مراقب باشى كه آلوده نگردى، سپس در جملات بالا مى‏فرمايد:

در حديث آمده:

در مواضعى كه ياد خدا شود آن مواضع فرداى قيامت در پيشگاه حضرت رب الارباب گواهى به ذكر دهند و براى عبد طلب مغفرت كنند تا به وقتى كه لطف حضرت دوست، عبد را به بهشت برساند.

 [وَلا تُكْثِرِ الْكَلامَ مَعَ النّاسِ فِى الطَّريقِ فَانَّ فيهِ سُوءَ الْأدَبِ.

وَاكْثَرُ الطُّرُقِ مَراصِدُ الشَّيْطانِ وَمَتْجَرُهُ فَلا تَأْمَنْ كَيْدَهُ‏]

صحبت كردن در مشى‏

در راه و طريقى كه مى‏پيمايى زياد با مردم سخن مگو كه زياده‏روى در سخنت تو را به سخن باطل و لغو و غيبت و تهمت مى‏كشاند و اين از سوء ادب است و اين را بدان كه بيشتر راه‏ها كمين‏گاه و مركز دام شيطان و محلّ تجارت آن ديو خطرناك و لعين است و هر آن انتظار مى‏برد كه كسى در راه، قدم بگذارد و او وى را بفريبد، بيدار باش كه فريب آن ملعون و هر ديوسيرتى را نخورى و از شرور اين غولان خطرناك دچار هلاكت نگردى.

چه بدبخت آن انسان‏هايى كه در هيچ برنامه‏اى از برنامه‏ها توجّه به واقعيت‏ها و حقايق ندارند و ظرف عمر را شب و روز از آلودگى‏ها پر كرده و به فكر عاقبت خويش و سراى ديگر نيستند.

به قول بلبل گلزار معرفت، مرحوم الهى قمشه‏اى:

***

 [وَاجْعَلْ ذَهابَكَ وَمَجيئَكَ فى طاعَةِ اللّهِ وَالسَّعْىِ فى رِضاهُ، فَانَّ حَرَكاتِكَ كُلَّها مَكْتُوبَةٌ فى صَحيفَتِكَ. قالَ اللّهُ تَعالى‏:

[يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ‏] «1»، وَقالَ عَزَّوَجَلَّ أيْضاً: [وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فِي عُنُقِهِ‏] «2»

رضاى حق در مشى‏

مشى و سفر و رفتن و برگشتنت را در طاعت حق و سعى در به دست آوردن رضاى حضرت اللّه قرار بده كه تمام حركاتت در نامه عملت ثبت مى‏شود، در قرآن مجيد آمده:

در روز قيامت زبان‏ها و دست‏ها و قدم‏هاى شما به آنچه از خوبى‏ها و بدى‏ها كرده‏ايد گواهى مى‏دهند و نيز فرموده: هر انسانى خواه مؤمن و يا كافر با عملش تا ابد همراه است و چاره‏اى از اين داستان ندارد.

پی نوشت ها:

______________________________

(1)- نور (24): 24.

(2)- اسراء (17): 13.