ای داود!به اهل زمین(پیغام مرا)برسان:من دوست(صمیمی)کسی هستم که دوست(صمیمی)من باشد،و همنشین کسی هستم که همنشین من باشد

تذکر:در زبان عرب کسی رو که برخوردش معمولیه رو میگن دوست(صدیق)،اگر نزدیکتر باشه(خلیل)نام داره،اگر خیلی صمیمی تر باشه(حبیب)می نامند.

در حدیث قدسی زیبائی اومده:

اوحی الله الی داود:

یا داود!بلّغ اهل الارض:أنّي حبیب من أحبّني،و جلیس من جالسني،و مؤنس لمن أنس بذکري،و صاحب لمن صاحبني،و مختار لمن اختارني،و مطیع لمن أطاعني.

ما أحبني أحد من خلقي،عرفت ذلک من قلبه،إلاّ أحببته حباً لا یتقدمه أحد من خلقي و....

خداوند متعال به داود وحی کرد:

ای داود!به اهل زمین(پیغام مرا)برسان:من دوست(صمیمی)کسی هستم که دوست(صمیمی)من باشد،و همنشین کسی هستم که همنشین من باشد و مونسم با کسی که مونس ذکر من است و همراهم با بنده ای که همراه من است و او را اختیار میکنم،که مرا اختیار کرده،و مطیع بنده ای هستم که مطیع من است.

هر زمان که بنده من،مرا دوست بدارد من از قلبش محبت او را(نسبت به خود)می فهمم،(و محبت او اثری ندارد)مگر اینکه دوست می دارم او را بگونه ای که تا به حال هیچ بنده ای را اینطور دوست نداشتم و...